Zuid Afrika

Misschien ben ik wat fanatiek, maar vind het zo leuk de verslagen te maken ;)

Het vervolg;

Op aanraden zijn we in Knysna uiteten geweest bij een tapas restaurant. Er zou een aanbieding zijn, wat ons natuurlijk wel interessant leek ;) Ten eerste bestond de aanbieding niet meer en viel ook het eten ook wat tegen. Toen de ober vroeg of we het lekker vonden keek ik Marrit aan (we hadden het er al over gehad of we het wel of niet zouden zeggen) en zeiden we de beste man dat het wat tegen viel. Hij wist niet zo goed wat hij er mee aan moest en vervolgens voelden wij ons schuldig. We besloten de brownie als toetje te bestellen, dit was verrukkelijk. We hebben de ober laten weten dat het niet zijn schuld was en dat het toetje alles goed maakte, haha.

Vanuit Knysna zijn we naar Jeffreys Bay vertrokken. We kwamen in de avond aan in een soort van surf wereld. Het hostel bestond uit surfdudes, dreadlocks en overal leuke frutsels aan de muren, super leuk. Savonds hebben we ons vermaakt met wat spelletjes, met de nodige drank, tja dat hoorde bij het spel ;)
De volgende dag scheen de zon en hebben we geprobeerd een kleurtje te krijgen op het strand. Omdat we zand voeten hadden besloten we vet cool, net als alle mensen hier, op blote voeten terug naar het hostel te lopen. Af en toe lag er glas, maar hé, gewoon door gaan. Uiteindelijk heeft Marrit een half uur in haar hak zitten pulken om het snippertje glas eruit te halen. Goed goed, dan maar geen echte afrikanen.

Die avond weer in de bus gestapt naar Port Elizabeth. In eerste instantie had ik een mooi hostel willen boeken, maar zij zaten vol. De man van dat hostel had een ander hostel voor ons geboekt, prima. Bij aankomst was het smerig en hing er naar mijn idee een rare sfeer. Maar goed, we waren kapot dus meteen ons bed in gedoken. De volgende dag hadden we via dat 'goede' hostel een tour geboekt naar het Addo Park: SAFARI! De man, Kevin, kwam ons om 9u ophalen. Toen we in de auto zaten vroeg hij hoe onze nacht was. We antwoordden hem met: 'moah, niet echt goed hostel, vies enzo, maar ach'. Meteen liet hij ons weten dat er in zijn hostel een afzegging was en dat we ons koffers wel konden pakken. We hadden zo goed als geen keus om met hem mee te gaan. Meteen rechtsomkeert gemaakt en onze spullen gehaald, ideaaaal.
Nadat we twee andere mensen hadden opgepikt kon de safari echt beginnen. Kevin heeft ons alle dieren laten zien. Echt heel cool! De olifanten liepen naast de auto. We mochten uit het raam hangen, wat officieel niet mocht, maar daar had Kevin schijt aan. Af en toe kwam je dezelfde mensen tegen en de guides hadden onderling contact over waar de dieren waren die nog niemand had gezien die dag. Toen we ergens op een prachtige heuvel stonden kreeg Kevin een telefoontje en zijn we meteen naar beneden gescheurd, de leeuwen waren gespot! Yeah! De dag hebben we afgesloten door een bezoekje bij een vriend van Kevin, in een township. Bij aankomst hadden we meteen zo'n tien kleine kinderen om heen staan en in ons armen. Daarna nog een biertje gedronken in een lokale bar.

De volgende dag hebben we een wandeling langs het strand gemaakt en lekker bij het zwembad van het hostel gelegen. Dit hostel was naast dat het mooi en schoon was, ook nog eens erg gezellig. De eigenaar vroeg ons of we ook mee wilden braaien: uiteraard! Het zou niet zo laat worden, rond een uur of zes zouden we kunnen eten. Uiteindelijk was het half negen, achja aan die 'afrikaanse tijd' beginnen we aardig te wennen.

Vrijdag ochtend zijn we vroeg vertrokken van Port Elizabeth naar Port St Johns. Mooie rit, prachtige omgeving wederom. Bij het instappen viel het me meteen op dat er op de voorste bank een grote hoeveelheid broden lag. De buschauffeur vertelde ons dat hij dit iedere trip langs de route uitdeelde. Hij kocht een gedeelte en kreeg ook veel gratis. Onderweg zijn we zo'n 10x gestopt. Er waren vrouwen, veel vrouwen, en kinderen. Ze zagen eruit zoals je je Afrika voorstelt, echt Afrikaanse vrouwen. Iedereen kreeg een zakje, ik denk afhankelijk van de grote van het gezin. Het greep me erg aan. Ik zat namelijk in de bus met mijn koptelefoon op, iPod in m'n hand en een tas vol eten naast me. De vrouwen zagen er niet perse heel slecht uit, maar het is aangrijpend wanneer je met je al je spullen zit toe te kijken hoe zij een brood krijgen en naar je zwaaien. Het is mooi dat deze man, de chauffeur, dit doet. En tegelijkertijd liet het mij beseffen, al weet je dat natuurlijk wel, hoe goed wij het hebben én dat ik daar als ik weer thuis ben vaker aan moet denken. Ik vond het een bijzondere rit.
Het hostel is een super mooie plek. We waren al in Afrika, maar voor m'n gevoel nu écht. Midden in het bos zeg maar. Vrijdag avond kregen we al verhalen over de vele slangen hier, fijn... Ik had m'n klamboe de hele tijd al meegesleurd, zou hem al ergens achter laten, gelukkig niet gedaan. Zaterdag ochtend was ook grappig, Marrit kwam terug rennen toen ze naar de wc wilde, er bleek een ezel rond te lopen. Achteraf blijkt ie heel lief te zijn, maar 7u sochtends denk je echt dat ie gevaarlijk is.

Dan nu: het vrijwilligerswerk. In het weekend al wat gesproken met het meisje die alles regelt, Gabi. Ze is mega enthousiast dat we er zijn en dat is voor ons ook super leuk. In eerste instantie dachten we dat we de kinderen wat zouden leren/vermaken. Echter is dit niet de beste insteek, want als wij dan na drie weken weg zouden zijn zou niemand er echt iets aan overhouden. Daarom gaan we op zoek naar een doel, iets wat we kunnen doen of maken wat achter blijft als wij weer weg gaan. Vandaag hebben we voor het eerst bij de crèche kunnen kijken. Het zijn kinderen tussen 3 en 5 jaar, dus bij ons de kleuters. Ze hebben weinig spullen, maar wel wat. De leerkracht is vooral wanhopig en heel blij dat we haar willen helpen. Ze is namelijk niet geschoold en weet niet goed hoe ze wat moet doen. Wij gaan, zoals het nu staat, helpen uit te zoeken wat de kinderen hier op die leeftijd moeten weten en haar voorbeelden geven van lessen, ofzoiets. Deze week zullen we ons daar dus wat mee bezig houden :)