Zuid Afrika

Een korte update, dit was een vreemde week.. Denk dat vooral m'n familie het wel fijn vind deze update te lezen ;)

We hebben afscheid genomen op de crèche, dit was erg emotioneel. De vrouwen waren zo ontzettend lief en dankbaar, we kregen zelfs een klein cadeautje.
Dezelfde avond hebben we een heerlijke braai gehad met alle staff van Amapondo, dit was ook een soort van afscheid, erg leuk wederom.

De volgende dag heb ik mijn eerste autorij ervaring aan de linkerkant van de weg gehad. Er was een jongen, Heyden (waar zometeen nog een bizar verhaal over komt), die een eigen auto had en ons af en toe mee nam naar de supermarkt. Toen ik zei dat we in Kaapstad waarschijnlijk nog een auto gaan huren, zei hij dat ik dan in ieder geval een lesje links rijden nodig had ;) PRIMAA. Het was links rijden, links schakelen, stijl omhoog en een mega hobbelige weg in één: makkie.
Later zijn we nog met Marrit op de achterbank wezen rijden in de bergen, echt fantastisch.

Tot zover nog geen bijzondere, rare, vreemde dingen. Let op:

Zaterdag avond hadden we Heyden gevraagd of hij onze gitaar ook mee wilde nemen, want hij zou ook zondag vertrekken naar Kaapstad, ideaal. Heyden had mij verteld dat hij zondag ochtend nog even naar de supermarkt zou gaan, terug zou komen en dan echt zou vertrekken. Zondag ochtend was Heyden nergens te bekennen, maar aangezien hij nog naar de supermarkt zou vond niemand dit vreemd. Totdat hij om 12u nog niet terug was en wij inmiddels moesten vertrekken met de taxi voor de bazbus. Marrit en ik besloten onze gitaar achter te laten, want hij móest nog terug komen. Hij had namelijk nog niet betaald bij het hostel en er lagen nog wat spullen in de kamer. Onderweg heb ik heb wel tien keer gebeld, geen gehoor. Ik begon me zorgen te maken, misschien was er iets gebeurd. Maar tot vandaag weet niemand waar hij is. Super raar, omdat we dus best wel met hem optrokken en ineens is iemand spoorloos. Hij heeft ons flink voor de gek gehouden waarschijnlijk, want hij is 'm gewoon gepeerd zonder zijn dikke bar rekening te betalen. Nu heb ik contact met de eigenaar van Amapondo en hopen we er achter te kunnen komen waar hij is.

De taxi bracht ons in Mthatha, hier kwam de bazbus om ons op te pikken. We hadden nog een uur de tijd dus we besloten lekker te gaan lunchen (of naja.. vreten, hamburger met patat). Na onze lunch ben ik geld gaan pinnen, ik kreeg al een raar gevoel, want er was een vreemde man in de buurt. Ik ging op m'n aller snelst, pinpas, geld en gaan. Na mij is Marrit gaan pinnen. Na een paar minuten riep ze mij, omdat haar pas er niet meer uit kwam. Ze zei dat er een man was die wilde helpen, hij wilde zogenaamd helpen haar pas erin te doen. Achteraf bleek dat haar pinpas er nooit in gezeten heeft, maar dat deze hufter haar pinpas dus snel heeft weg gepakt (Marrit had al een keer geprobeerd de pinnen, toen had ze dus wel al haar pincode in getypt, maar het is onmogelijk dat hij het gezien heeft).
Het gaat zo snel, je ziet het niet eens en je kunt niet eens nadenken wat er gebeurt. Er was een andere man die ons hielp, hij stond er bij. Hij probeerde deze kerel nog te vinden, maar helaas. Marrit heeft toen snel haar moeder gebeld en de pas geblokkeerd. Eenmaal buiten, wachtende op de bazbus, hoorden we dat het hier regelmatig gebeurt. Lekker dan. Gelukkig is Marrit niets ergs overkomen, maar je voelt je echt klote. Iemand pikt iets van je, en dat is heel naar. Ik heb me nog een seconde onveilig gevoelt, maar nu ben je weer even extra allert.

Eenmaal verder in de bus zijn we beiden in slaap gevallen. We voelden ons vreemd, het was echt een mega rare dag. Gelukkig was er een goed makertje: we kwamen aan in het mooiste hostel ever! Echt een paradijs. We sliepen in ons eigen luxe boomhut, inclusief bad. We zijn snel in bed gedoken en hebben heerlijk geslapen. De volgende dag hebben we heerlijk gechilled in de zon bij het zwembad. De laatste avond hebben we romantisch in het bad zitten borrelen met kaas, nootjes en chocola, mmmm. We hebben hier drie leuke nachten gehad.

(oke, dat 'korte update' klopt niet meer helemaal... oops :D)

De plannen zijn ook weer gewijzigd. Marrit zou eerst in Kaapstad nog een vrijwilligers project doen, maar was het precies is weet ze niet, dus een beetje lastig zeggen of het überhaupt wel leuk is. Daarbij zou ze dan een maand in Kaapstad zitten, wat wel erg lang is. Ook vond ze het in Amapondo erg leuk en wil ze daar best nog een weekje heen. Dus heeft ze besloten met de bazbus terug te reizen in plaats van de vlucht morgen. Ze zal naar Amapondo gaan en dan in ongeveer een week terug reizen naar Kaapstad (de gitaar is dan ook weer gered!).
Vanavond reizen we samen naar Durban en dan vertrekt Marrit morgen terug en ik pak het vliegtuig. Ik blijf dan een paar dagen in Kaapstad en ga dan 2 á 3 weken naar de range.
Plannen wijzigen, maar dat is het mooie aan reizen en doen waar je zin in hebt! Ik kijk uit naar de range en ben benieuwd hoe het zal zijn om even alleen te reizen, maar ik maak me er niet druk om, komt allemaal goed!

Aju!